بررسی مدل‌های درآمدی و اثرگذاری سرویس‌های پرداخت اعتباری بر رشد کسب‌وکارها

در سال‌های اخیر و هم‌راستا با شرایط اقتصادی متغیر، سرویس‌های پرداخت اعتباری توانسته‌اند جایگاه خود را به‌عنوان یکی از بازوهای مهم رشد و توسعه در اکوسیستم کسب‌وکارهای دیجیتال تثبیت کنند. این سرویس‌ها با فراهم‌کردن امکان خرید اقساطی و پرداخت در آینده، نقش مهمی در افزایش نرخ تبدیل، ارتقاء تجربه کاربری و توسعه بازار برای پذیرندگان خود ایفا می‌کنند.

با وجود مزایای فراوان، یکی از چالش‌های مهمی که بسیاری از کسب‌وکارها با آن روبه‌رو هستند، شفاف نبودن ساختار هزینه‌ها و نحوه محاسبه کمیسیون سرویس‌های اعتباری است. شناخت درست این ساختار، می‌تواند به پذیرندگان کمک کند تا با درکی روشن‌تر وارد همکاری شوند و استراتژی‌های سودده‌تری طراحی کنند.

مدل درآمدی سرویس‌های پرداخت اعتباری؛ فراتر از یک درصد ساده

تحلیل مدل درآمدی این سرویس‌ها نشان می‌دهد که کمیسیون پرداختی پذیرنده، صرفاً یک درصد ساده از مبلغ فروش نیست، بلکه ترکیبی از چند جزء کلیدی است:

هزینه تأمین مالی: این هزینه ناشی از اختلاف زمانی میان تسویه با پذیرنده و دریافت اقساط از مشتری است. در واقع، سرویس‌دهنده باید نقدینگی لازم را برای پرداخت به پذیرنده قبل از بازگشت وجه از سمت مشتری فراهم کند.

هزینه نکول: بخشی از کاربران ممکن است اقساط خود را پرداخت نکنند. برای جبران این ریسک، درصدی از کمیسیون به این هزینه تخصیص می‌یابد که در دسته‌بندی‌های مختلف پذیرندگان متفاوت است.

هزینه زیرساخت: شامل هزینه‌های پردازش، امنیت، احراز هویت، پشتیبانی، پیامک، توسعه فنی و … که متناسب با حجم تراکنش‌ها و استفاده از زیرساخت محاسبه می‌شود.

هزینه‌های غیرمستقیم: مواردی مانند نیروی انسانی، بازاریابی، توسعه محصول و سایر عملیات اجرایی، از محل سود ناخالص سرویس تأمین می‌شوند.

در مجموع، فرمول زیر برای درک بهتر این ساختار قابل ارائه است:

کمیسیون پذیرنده = هزینه تأمین مالی + هزینه نکول + هزینه زیرساخت + سود سرویس

اثرگذاری واقعی؛ از دیده‌شدن تا خرید

برای ارزیابی اثرگذاری واقعی سرویس‌های پرداخت اعتباری بر رشد پذیرندگان، می‌توان آن را در دو ظرفیت کلیدی تحلیل کرد:

۱. ظرفیت رسانه‌ای

سرویس‌های اعتباری به‌واسطه شبکه‌های رسانه‌ای، همکاری‌های تجاری و حضور در کانال‌های دیجیتال، نقاط تماس متعددی با کاربران ایجاد می‌کنند. هرچه این پوشش رسانه‌ای گسترده‌تر باشد، احتمال دیده‌شدن برند پذیرنده و جذب مشتری جدید افزایش می‌یابد. این ظرفیت، درست مانند کمپین‌های افزایش آگاهی برند عمل می‌کند، با این تفاوت که همراه با یک خدمت مالی جذاب ارائه می‌شود.

۲. ظرفیت اعتبارسنجی و اعتباردهی

نقطه تمایز اصلی سرویس‌های اعتباری در توانایی تحلیل داده‌های رفتاری و ارائه هوشمندانه اعتبار است. زیرساخت‌های داده‌محور، الگوریتم‌های ریسک‌سنجی و تحلیلگرهای رفتار کاربر به این سرویس‌ها کمک می‌کند تا بین افزایش تراکنش و کنترل ریسک نکول، تعادلی کارآمد برقرار کنند.

به‌ویژه در مدل‌های BNPL (خرید کن، بعداً پرداخت کن) که معمولاً بدون کارمزد به مشتریان ارائه می‌شود، نرخ تبدیل به شکل چشم‌گیری افزایش می‌یابد. در برخی موارد این نرخ تا ۳ برابر رشد پیدا می‌کند؛ رشدی که کل ترافیک ورودی به فروشگاه یا وب‌سایت پذیرنده را تحت تأثیر قرار می‌دهد، نه فقط کاربران خاص.

در نهایت اینکه هزینه‌ای که کسب‌وکارها برای استفاده از سرویس‌های پرداخت اعتباری پرداخت می‌کنند، نه‌تنها بهای دسترسی به زیرساخت مالی، بلکه سرمایه‌گذاری روی رشد، جذب مشتری و افزایش فروش است.

درک درست از مدل درآمدی و شناخت ظرفیت‌های اثرگذاری این سرویس‌ها، به پذیرندگان کمک می‌کند تا با دیدی واقع‌گرایانه‌تر وارد همکاری شوند، بازگشت سرمایه را بهتر تحلیل کنند و تصمیم‌های استراتژیک‌تری در مسیر رشد خود بگیرند.